Poliamoria i niemonogamia, jako zjawiska z kręgu różnorodności relacyjnych – są włączane do społeczności GSRD i w związku z tym podejście do nich w psychoterapii, integruje się z podejściem afirmującym mniejszości seksualne i tożsamościowe. Ludzie od wieków tworzyli różne relacje seksualne i związki romantyczne, pozostające jednak w cieniu ze względu na toksyczną monogamię – przekaz kulturowy, który promuje relacje monogamiczne. Brak jest wiedzy na temat funkcjonowania relacji niemonogamicznych i poliamorycznych, również ze strony opieki zdrowia psychicznego i seksualnego.
Poliamoria, niemonogamia, swingowanie i zdrada kontrolowana nie są zjawiskami tożsamymi — poznajmy ich podstawy.
Poliamoria a niemonogamia
Niemonogamię rozumie się jako tworzenie związków, w których nie ma wyłączności między partner*ami. W konsensualnej niemonogamii założenie polega na tym, że wszystkie osoby będące w takiej relacji zgadzają się na związek, w którym dochodzi do współżycia z innymi osobami spoza tego związku (np. otwarty związek).
Poliamoria jest zaś potencjałem do zakochiwania się i tworzenia relacji romantycznych z kilkoma osobami jednocześnie. Zjawiska te przecinają się, nie są jednak tożsame. Nie wszystkie osoby niemonogamiczne będą bowiem poliamoryczne, czyli chętne do tworzenia związków romantycznych z kilkoma osobami naraz.
Swingowanie i cuckold
W niemonogamii występują takie zjawiska jak swingowanie i cuckold. Swing to urozmaicenie życia seksualnego pary (zazwyczaj będącej w stałej relacji) poprzez stosunki seksualne z innymi osobami (lub parą). Są to: trójkąt lub seks grupowy, ale też np. gangbang czy większe imprezy w klubach swingerskich.
Cuckold występuj najczęściej w małżeństwach różnopłciowych. Wówczas, na oczach męża, żona odbywa stosunek z innym mężczyzną lub kilkoma mężczyznami.
Niemonogamia i poliamoria w praktyce psychologicznej
Od osób niemonogamicznych większość społeczeństwa mogłaby nauczyć się wiele na temat zaufania i wyrażania świadomej zgody. Poliamoria zakłada szacunek do każdej osoby partnerskiej. Zdradą nazywamy brak zgody na daną aktywność od którejkolwiek ze stron. W konsensualnej niemonogamii partnerzy i partnerki stawiają na otwartą komunikację i akceptację własnych granic.
Terapia dla par w wydaniu niemonogamicznym
Wiele osób, zaczynających swoją przygodę z niemonogamią lub odkrywających swoją poliamorię, potrzebuje pomocy w nazwaniu swoich uczuć i omówienia zasad tworzenia związku, w bezpiecznych warunkach gabinetu. Terapia jest więc przestrzenią do otwarcia się na dyskusję o własnych fantazjach i granicach. Niemonogamiczne pary poruszają w terapii zagadnienia dotyczące zdrady i jej definiowania, zazdrości i bezpiecznego seksu.
Konsensualna niemonogamia, poliamoria i terapia afirmatywna
Osoby niemonogamiczne i poliamoryczne często uskarżają się na brak odpowiedniej pomocy psychologicznej i seksuologicznej. Dotyczy to nie tylko uprzedzeń ze strony pomagających, ale też ich znikomej wiedzy. Wiele osób mówi o tym, że nie chce uczyć swoich własnych terapeutów/terapeutek.
W jaki sposób można zatem skupić się na wspieraniu mniejszościowych tożsamości relacyjnych? Zjawisko stresu mniejszościowego (i intramniejszościowego) wpływa na złe samopoczucie w stosunku do własnej tożsamości. Poszukujmy czynników stresujących, oceniających. Identyfikujmy je i dekonstruujmy razem z osobami pacjenckimi.
Terapeuci i terapeutki bez odpowiedniej wiedzy (i postawy afirmującej), często błędnie diagnozują i przypisują niemonogamii lub poliamorii winę za problemy psychiczne osób zgłaszających się po pomoc. Prawdziwe źródło trudności może być jednak zupełnie inne.
Większość osób w związkach niemonogamicznych i poliamorycznych stworzyła je świadomie i z pełną odpowiedzialnością. Wybierając się po pomoc nie powinny więc uzbrajać się w argumenty i walczyć z osobą terapeuty w obronie normatywności swojej relacji. Otwórzmy się na różnorodność, by świadomie i dogłębnie analizować trudności osób niemonogamicznych i nie przypisywać mniejszościowej relacji ich całościowej przyczyny.
Dodaj komentarz